Öğrenme ve Bilişin Evrimsel Temelleri (Basılı, Adrese Teslim)

520 Sayfa

Evrimsel psikoloji alanı, insan öğrenmesinin ve bilişinin altında yatan kökenlere ve mekanizmalara dair paha biçilmez bilgiler sağlamıştır. Bu paradigma, özünde zihin mimarisinin, derin evrimsel zaman boyunca etkili olan spesifik ve tekrarlanan seçilim baskılarının ürünü olduğunu öne sürmektedir (Shackelford ve Liddle, 2014). Bu perspektiften bakıldığında, insan zihni boş bir sayfa değil, avcı-toplayıcı atalarımızın karşılaştığı uyum sorunlarını çözmek için tasarlanmış bir dizi özel hesaplama mekanizmasıdır. (Shackelford ve Liddle, 2014)

Evrimci psikologlar, uyarlanabilir işlevlere dikkat etmenin, insan zihninin tasarımını anlamanın anahtarı olduğunu savunuyorlar. Rastgele mutasyon ve doğal seçilim gibi biyolojik evrimin altında yatan ilkelerin, insan bilgisinin ve problem çözmenin gelişimine uygulanabileceğini öne sürüyorlar. (Sweller & Sweller, 2006) Bu görüş, uzun süreli hafızanın bir genoma benzer şekilde işlediğini ve başkalarından öğrenmenin biyolojik üremeye benzer olduğunu ileri sürmektedir. Benzer şekilde, yeni bilgileri işlerken çalışma belleği, çevresel bilgiyi yöneten bir epigenetik sistem olarak görülebilirken, uzun süreli çalışma belleği, epigenetik sistemin genomik bilgiyi yönetmesidir. (Şişen ve Şişen, 2006)

İnsan öğreniminin ve düşüncesinin doğasına ilişkin bu bütünleşik bakış açısı, bilginin sunumuna ve edinilmesine nasıl yaklaştığımız konusunda önemli çıkarımlara sahiptir. İnsan bilgisinin ve doğal seçilim yoluyla biyolojik evrimin gelişmesinin ortak bir temeli paylaştığı yönündeki önerinin kökeni Charles Darwin'in fikirlerine kadar uzanabilir ve o zamandan beri evrimsel psikoloji alanında önemli bir ilgi görmüştür. (Cosmides ve Tooby, 2005)

Evrimsel psikolojinin temel teorik varsayımları ve bu yaklaşımdan ortaya çıkan önemli ampirik bulgular, psikoloji biliminin halihazırda farklı olan alt disiplinlerini birleştirmek için güçlü bir çerçeve sunmaktadır.